ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ထဲမွာႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ဆုေတာင္းတာျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာကိုေျပာတာျဖစ္ျဖစ္ အက်ိဳးရႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ဘယ္သူကလာကန္ေတာ့ကန္ေတာ့ ပါးစပ္ကေတာ့ သာဓုမေခၚဘူးပါ။ အန္တီကပဲ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ေရးထားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ ညတိုင္းလိုလို အိပ္ကာနီးတိုင္း ဆုေတာင္းတယ္။ အထူးအာရံုျပစရာတခုခုရွိရင္ အဲတာကိုအရင္နဲ႔ အျမဲမျပတ္တာကေတာ့ ေနမေကာင္းလို႔ေမးသူေတြအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ရတဲ့ မဂၤလသုတ္ထဲက တပိုဒ္ကို တခါခါ ပါဠိတမ်ိဳးတည္း တခါခါျမန္မာဘာသာျပန္ပါ ရြတ္ဆိုျပီးမွ ဆုေတာင္းတယ္။
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ႏိုဝဘၤာလထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရးက လာဖမ္းလို႔ ထြက္မေျပးခင္ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ပုန္းေနရတုန္းက ဇာတိရြာဆရာေတာ္ကေန ဗလာစာအုပ္ထဲက ဆုတ္ယူထားတဲ့စာရြက္ေပၚမွာ သူ႔လက္ေရးနဲ႔ ခဲတံနဲ႔ ေရးေပးထားတဲ့ မဂၤလသုတ္ထဲကတပိုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ နကမၸတိ၊ အေသာကံ ဝိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ လာဘ္ရျခင္၊ လာဘ္မရျခင္၊ အေျခြအရံမ်ားျခင္း၊ အေျခြအရံနည္းျခင္း တည္းဟူေသာ ေလာကဓံတရား (၈) ပါးတို႔ႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳေသာ္ျငားလည္း၊ ဘုရား၊ ရဟႏၲာတို႔၏စိတ္သည္ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိ၊ ေၾကာက္ရြ႔ံ႕ျခင္းမရွိ၊ ရမက္လဲမရွိ၊ ေဘးရန္လဲမရွိျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏။ ဤမွန္ေသာစကားေၾကာင့္ ႕႕႕႕႕ ရပါလို၏။
အခုဆို ၂၇ ႏွစ္နဲ႔ ငါးလရွိျပီ။ ရက္ပ်က္တာေတြလည္း အမွန္ကယ္ရွိပါတယ္။ အက်ိဳးရွိတယ္လို႔ အခုစာေရးေနခ်ိန္အထိ ထင္ေသးတယ္။ စာေရးျဖစ္သြားလို႔ ေက်းဇူး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၈-၈-၂ဝ၁၈